Geschiedenis ballroomdansen:

Noord-Amerika levert alle elementen voor de Britse ballroomstijl, alleen de tango is een geval apart.

Tussen 1920 en 1930 ontwikkelde een groep Britse beroepsdansers vier dansen door alle bestaande dansen te vergelijken en strenge regels op te leggen in iedere aparte dans:

• Engelse Wals
• Slow Foxtrot
• Quickstep
• Tango

Deze konden door het grote publiek worden gedanst op de populaire muziek van die tijd.

De Engelse wals werd zo genoemd ter onderscheiding van de Franse (ronddraaiende) wals en de snellere Weense wals. In plaats van voortdurende draaien introduceerden de Britten diagonale patronen voor hun basisfiguren.

Tot 1924 was er maar één foxtrot. De foxtrot en de quickstep werden ontwikkeld door Harry Fox, een Amerikaan. De quickstep is eigenlijk een te snel gespeelde foxtrot. In 1927 kreeg hij zijn definitieve naam.

De naam slowfoxtrot spreekt voor zich. De moderne tango werd gebaseerd op een bestaande Franse dansversie die in die tijd populair was.

Samen met de Weense wals, een bijzondere variant uit Duitsland, kregen deze dansen de naam ballroomdansen.